Bronisław Wildstein
Bronisław Wildstein, pisarz, dziennikarz, publicysta. Ukończył polonistykę na UJ w Krakowie. W latach siedemdziesiątych działacz opozycji antykomunistycznej. Współzałożyciel Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie (1977). Współtwórca i... pokaż więcej
Bronisław Wildstein, pisarz, dziennikarz, publicysta. Ukończył polonistykę na UJ w Krakowie. W latach siedemdziesiątych działacz opozycji antykomunistycznej. Współzałożyciel Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie (1977). Współtwórca i autor prasy podziemnej m.in „Indeksu“ i „Sygnału“. W roku 1980 uczestniczył w zakładaniu Solidarności i NZS-u w Krakowie. Redagował biuletyn NZS-u. Stan wojenny zastał go na Zachodzie. Współzałożyciel i w latach 1982-87 red. nacz. wydawanego w Paryżu miesięcznika „Kontakt”. Publikował w prasie emigracyjnej i podziemnej. Paryski korespondent RWE: 1987-90. Debiutuje w 1989 roku powieścią „Jak woda”, za którą otrzymuje najbardziej wówczas prestiżową literacką nagrodę Kościelskich. Z początkiem roku 90 wraca do Polski i zostaje dyrektorem Radia Kraków. W 1993 przenosi się do Warszawy i podejmuje pracę jako sek. red. „Życia Warszawy”. W 1996 roku, po zmianach właścicielskich w tej gazecie wraz z grupą dziennikarzy tworzy dziennik „Życie“, w którym przez rok pełni funkcję wicenaczelnego. Po usunięciu go z tej gazety w 1997 roku pisuje do wielu pism i magazynów. W 2000 roku zostaje publicystą „Rzeczpospolitej“ skąd zostaje zwolniony z powodu tzw. „listy Wildsteina“ z poczatkiem 2005 roku. Zostaje zatrudniony jako publicysta w tygodniku „Wprost”, a w 2006 zostaje prezesem TVP, skąd zostaje zwolniony po 9 miesiącach. Wraca jako publicysta do „Rzeczpospolitej”. Publikował w wielu periodykach. Prowadził audycje w radio i telewizji. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał m.in. nagrodę dziennikarską Dariusza Fikusa. Był publicystą tygodnika „Uważam Rze“ Publikacje książkowe: Powieści: „Jak woda“ (1989) – nagroda Koscielskich „Brat” (1992) „Mistrz” (2004) „Dolina nicości” (2008) – nagroda Józefa Mackiewicza „Czas niedokonanny“ (2011) „Ukryty“(2012) Zbiory opowiadań: „O zdradzie i śmierci” (1994) „Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością” (2003) – nagroda Andrzeja Kijowskiego Książki publicystyczne: „Profile wieku” – zbiór wywiadów – (2000) „Dekomunizacja, której nie było” (2000) „Długi cień PRL-u” (2005) „Moje boje z III RP i nie tylko” (2008) „Śmieszna dwuznaczność świata, który oszalał”(2009)
